Er was eens in de nabije toekomsteen land hier niet ver vandaan
met een volk waarvan de herkomst
samen met de zondvloed was vergaan
Jarenlang had het onafgebroken geregend
tot ook de laatste berg onder water verdween
wie met toenmalige rijkdom was gezegend
nam hebben en houden en vluchtte elders heen
Armen en dapperen zochten steun bij elkaar
voor hen was het samenwerken of verdrinken
Ze verzamelden elke dag van het regenjaar
al wat drijven kon en lieten ballast zinken
Uit tafels, kasten en oude autobanden
vervaardigden ze één gigantisch vlot
smeedden onbreekbare vriendschapsbanden
en droegen samen dit verwoestend lot
Het vlot groeide gestaag uit tot een dorp
met huisjes onderling met elkaar verbonden
Alles en iedereen nauwelijks op een steenworp
en zilveren kanalen die weer in zee uitmondden
Moestuinen werden in de hoogte aangelegd
en dieren stierven er enkel nog van ouderdom
niemand werd voedsel of onderdak ontzegd
want alles was iedereens en niemands eigendom
(wordt misschien vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten