De klokken beieren
en strooien eieren
als vlokken over het land.
Door ontwakende tuinen
vlinderen de kinderen
leggen de witte naast de bruine
in een mandje in hun hand.
De winter lijkt voorbij.
Maar het vasten niet gedaan.
De kerselaar staat er nochtans bij
alsof alles zijn gang mag gaan.
Chocolade smelt in de monden.
Maar de klokken gaan triest naar Rome.
Want in vele tuinen werd niets gevonden
omdat kind noch klokken er mochten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten