Leven
is nemen en geven.
Dat laatste gaat al goed.
Het beste van jezelf, je hart
en opbouwende kritiek
als het even moet.
Maar het is dat nemen:
Het afscheid of de benen
De bluts met de buil
Het heft in eigen handen
zijn nog vaak een valkuil
met gladde steile wanden.
Leven
blijft een oefenen
in opgeven
wat niet echt telt
en opnemen
als een nieuwe morgen
je belt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten