van jou in zwart en wit
vergane polaroid en
finaal de kleur vaal
Stukjes die ontbreken
Geheugen dat vol gaten zit
Je leven slordig uitgestrooid
tot een brokkelig verhaal
Er komen er nooit meer bij
en wij laten er verdwijnen
Niet die van vrolijk en blij
wel die met onze eigen pijnen
Het licht heeft je gevangen
met een te korte sluitertijd
De vage glimlach op je wangen
tot troost vanuit de eeuwigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten