Het wafelijzer ronkt
en smeedt heet in het
halfduister van vroeger
geuren en vale kleuren
die me bij de neus zullen
nemen en vervoeren
naar wat weg is, verloren
in tijd die met één vinger
veegt en de kom leegt
van waaruit het eigen deeg
ooit koekjes bakte
die nu verkruimelen tot
herinneringen die vallen
tussen de plooien van het
gemis. Ik pleng suikerzoete
tranen ter nagedachtenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten