zondag 4 november 2018

Onvermogen

In de ogen
ligt onvermogen
om te zijn wat
wordt verwacht
een kind te zijn
dat immer opgetogen
om het hem geschonken
leven lacht.

En als hij lacht
dan ongepast.
En als hij praat
zwijgt hij te laat
en wordt een last
die de lieve vrede
in de weg staat.
En het is niet
dat hij niet probeert
alleen zit de timing
altijd verkeerd
en dan wordt hem
brullend geleerd
dat onzichtbaar zijn
de weg is naar de
minste pijn.
Want volwassenen
zijn niet gediend
met een kind dat
in de maalstroom
zijn weg niet vindt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten