in wattige woorden dadenloos
maar noodlot wijkt ademloos
voor het mystieke van muziek
Scheurt het ijs overmoedige boten
of leggen gure getto’s geesten lam
dan werpen violen een mentale dam
tot een vluchtweg van vliedende noten
Het ontsluit wat niet valt te verwoorden
en brengt geest met hart in evenwicht
Diepe droefheid proeft gauw vederlicht
als het troost vindt in mineurakkoorden
Als ultieme uitdrukking van ons wezen
klopt het de maat waarop we allen gaan
Wie die innerlijke stem niet wil verstaan
moet ooit de dictatuur van de rede vrezen.
mooie gedachte, moet dit tot mij laten komen!!
BeantwoordenVerwijderen