Wilde bloemen bloeien boud
op doden en identieke graven
Al dat eens hoogmoedig draven
eindigde steevast star en koud
Elke gesneuvelde een legoblok
in de muur voor volk en vrijheid
Een oorlog ontdaan van menselijkheid
die toen littekens door de wereld trok
Hun offer als groots genereus gebaar
opdat dwaze liefde mag blijven bloeien
weten we generaties lang te verknoeien.
Het druilt in me als ik naar hun zerken staar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten