Halverwege de nacht en thuis
leg ik mijn hoofd op een heirbaan
Ooit hielden romeinen vervaarlijk huis
op deze weg die niemand nog wil gaan
Rondom geurt tendentieus het gifgele koolzaad
terwijl de sterren fonkelen in dwaze eeuwigheid
Zijn of niet zijn, een verschil dat niet langer bestaat
hier door mezelf verlaten op de weg der vergetelheid
Met gesloten blik wacht ik op het ochtendgloren
Adem in, adem uit, één lange aarzeling voor besluit
Dan kan ik het te laat remmen van een SUV horen
en wist een ander al mijn toekomstig getwijfel uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten