Je legt je hoofd in mijn handenen huilt jezelf ongegeneerd leeg
Van verdriet is al geen sprake meer
als ik de laatste traan van je veeg
Dan zoen je me nat rond de neus
en lacht de frons uit mijn gelaat
Na mama ben ik prima tweede keus
waar jij je zorgen veilig achterlaat
Verlicht huppel je bij me vandaan
plots huil ik mijn eigen tranen zacht
Ik blijk een oude uitgedroogde kraan
die op jou onbevangen handen wacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten