Op de tast
van het muurtje
naar de kast
schuifel ik door de dagen
die om daadkracht vragen
op zoek naar wat past
nu vele oude contouren
voorgoed vervagen.
Vrienden nemen
mij onder de arm
en houden het verlangen warm
om te bewegen en te blijven
zoeken naar wegen
die los van eerdere dromen
naar een plek kunnen leiden
om terug thuis te komen.
De zucht naar normaal
gaat met alles rondom
aan de haal
en trekt principes krom
die ooit als staal in mij
gegoten zaten
maar me nu vaak
als een oud konijn
voor een lichtbak
achterlaten.
De tijd tikt
en duwt me in de rug
hijgt: er is geen weg terug
en dwingt me naar buiten
weg van het kastje en de muur
naar een avontuur
waarin ik weinig anders
heb te kiezen
dan hoe ik omga
met de geleden verliezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten