Vandaag heb ik je gezien
als meisje van achttien.
Je sliep. Diep. Je leek te
dromen van een morgen
lang geleden. Nog niet veel
geleden en vrij van de
zorgen die bij het ontwaken
weer over je gleden. Toen
we elkaar aankeken, was het
meisje geweken en zag
ik flauw weer de moeder.
Niet jij maar die van jou.
Die je nooit worden wou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten