We gaan ze niet meer terug
de paden ooit samen bezocht
Jouw geest lijkt er nu minder
dan de mijne aan verknocht
Jouw horizon schuift dichter
het gordijn toe tot een spleet
sinds die wrede ontwrichter
jouw lichaam wonen weet
We delen het kleine heden
Wat rest en wat niet meer
De woorden nu zo gemeden
komen hopelijk nooit weer
Onze bewegingen vertragen
terwijl de winterstilte zoemt
Er valt niets meer te vragen
Niets meer in taal verbloemd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten