Heel even maar. Weer dat beeld.
Van een gebaar. Met jou gedeeld.
Waarin ik trek en jij zachtjes zucht.
Ik bevrijd je voeten. Geef ze lucht.
Mama de gelaarsde kat waarvoor
ik bij thuiskomst klaar zat en even
deed wat zij niet kon. Een ritueel.
Niet veel. Het zorgen eens andersom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten