Voldragen wolken, grijs en machtig
drijven tegen hun einddoel aan
over de muur
tot in het land van elders.
Man, kind en bedreigde menagerie
zien de wolken breken
zich tot de laatste druppel
uitstorten en het
bronstige blanke land
blank zetten
de fonteinen vullen
de bomen laven
de overvloed bevloeien.
De lucht hangt vol vette ganzen
en de geur van vruchtbaarheid.
Tussen hen en het paradijs
is er slechts een muur
die scheidt.
In de muur een poort
met een bord
met in glossy letters:
VER VAN HUIS
Daaronder in kleinere letters:
U bent hier niet nodig
U bent andersgodig
U bent volledig overbodig
Het gezelschap kromt de rug
slaat ogen neer en sluit het hart
voor hoop.
Het keert op zijn schreden terug
gaat in tegen
naar waar de wind waait.
Ver weg op de berg
huilt de vrouw
niet langer wolken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten