Prinses Peperkoekenhart en het wolkje

De dag was ietwat vreemd gestart

voor prinses Peperkoekenhart

een wolkje hing boven haar bed

en had heel de kamer blank gezet

Dus riep ze: hé wolkje stop daarmee
anders wordt ons paleis een heuse zee

Vertel liever eens waarom je zo huilt

en jij je hier stiekem bij mij verschuilt

Ach, zuchtte het wolkje, in verdriet

de mensen zijn boos, willen mij niet

Als ik nog maar aangedreven kom

roepen ze: ga weg, wij willen de zon

Maar hoe blijven de bomen groen

als wolken hun natte werk niet doen

wij geven het water aan de bloemen

waarrond dan al de bijtjes zoemen

die zorgen voor de allerzoetste honing

voor jou, de koningin en de koning

Wij vormen het drinken van de aarde

zijn al eeuwen van onschatbare waarde

voor alles wat groeit en al wie leeft

voor al wat kruipt of daarboven zweeft

En toch is er nooit eens iemand blij

als ik kom met vriendjes aan mijn zij

waarom mag ik niet zijn wie ik ben

want dit is het enige leven dat ik ken 

Heel even was het stil en toen een plons

de prinses sprong vanonder de natte dons

nam vanuit haar hart een kloek besluit

en zwom toen gezwind de kamer uit

In het enorme paleis kwam ze halverwege

haar dobberende papa en mama tegen

die vroegen: lief kind, wat is er aan de hand

in wat voor natte nachtmerrie zijn wij beland?

Oh niets erg, zei ze, ik ga op wereldreis

want een klein wolkje is wat van de wijs

We zoeken een plekje waar ze welkom is

als passend antwoord op een soort gemis

De prinses nam de majesteitelijke luchtballon

met daaronder als mand een immense regenton

Ze gooide rond het wolkje een gouden touw

en fluisterde: droog je tranen nu maar gauw

Zo zweefde het duo de horizon tegemoet

vol hoop en met lichter wordend gemoed

Onderweg kwamen ze duizend wolken tegen

maar ook hen waren de mensen niet genegen

Na vele weken van wolkje- en ballongevaar

kwamen ze ergens ter hoogte van de evenaar

Onder een acacia zat een jongetje op een kruk

met rondom hem de aarde uitgedroogd en stuk

Zoute tranen trokken banen op zijn wangen

neerslag van verdriet diep in hem gevangen

De prinses daalde neer als in een blije droom
 en knoopte wolkje aan de oude acaciaboom

Goeiedag, ik ben prinses peperkoekenhart

dit is wolkje maar zij is helaas wat verward

want iedereen heeft iets op de regen tegen

voor een wolk gaat dat op den duur wel wegen 

Maar de jongen sprak blij in veel te hoge tonen

Oh prinses, mag jouw wolkje hier blijven wonen

want jullie hebben er wel te veel, maar bedenk

in dit dorre land is elke wolk een godsgeschenk

Zo vond wolkje na een hele lange trek

eindelijk op deze aarde haar eigen plek

waar al haar water altijd welkom was

en er schoonheid school in elke regenplas

Lang nadat de prinses weer paleiswaarts was gegaan

kwam vanaf de evenaar van wolkje een kaartje aan

Prinses, dankzij jou kan mijn leven niet meer stuk

want ik huil hier nu alle dagen tranen ...
...van geluk.

Alle kinderen met een hart van peperkoek

onthou, de wereld is één groot avonturenboek

Ga daarin dus steeds naar je eigen plek op zoek

soms is dat heel ver weg, maar vaker net om de hoek.