De huid vertraagt
en vraagt meer tijd
om de plooien
der vergankelijkheid
weer glad te glooien
tot naakt verzoek
om tederheid.
De jaren en de wind
hebben de strakheid
van het kind
gegroefd, verweerd
en al dan niet bemind
de wetten van de
zwaartekracht geleerd.
Maar de hunker blijft
drijft van binnenuit
het verlangen om huid
aan huid die ene zin te
mogen vangen die een
mens zonder woorden schrijft
als hij zijn liefde strelend
en helend in de ander wrijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten