Nu mijn handen het
kunnen schudden
en ik node afstand neem van nabijheid
volg ik braaf en plichtbewust de kudde
ook al voelt dat met alles in tegenstrijd
Nu mijn lippen er naar kunnen fluiten
en mijn mond achter een kap verstomd
wuif ik achter glas naar de zomer buiten
en denk wat is er veel normaal weggegomd.
Nu mijn verstand gezond moet schijnen
en mijn lichaam een wapen is geworden
waarmee ik geliefden kan ondermijnen
vraag ik me af waar ik vroeger over morde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten