Kantelend tussen groots en klein
zie ik de vrouw die je ooit zal zijn
met schalkse blik in je wijze ogen
en dat rustig hart vol mededogen
Je speelt, droomt, danst en tolt
terwijl iets al richting later holt
een ernst die door je aders vloeit
nu je uit je oude pasvorm groeit
Je sluit deuren, kijkt door het raam
verse verlangens fluisteren je naam
trekken je stil een wijdere wereld in
weg van ooit naar een nieuw begin
Klaar om meer je eigen weg te gaan
Met ons maar ook van ons vandaan
Geniet van al wat je te wachten staat
dit levensjaar dat zich niet rijmen laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten