In de sluier van verledenrust verlangen onvervuld
de gemiste mogelijkheden
zeuren nauwelijks verhuld
Verloren bloemen in mist
kopjes zoekend naar zon
gemis dat grensloos gist
sporen in verweerd beton
Te verre sterren in de nacht
lachende onbereikbaarheid
eeuwige onvoldragen dracht
echo’s uit te korte kindertijd
In de morgen ruist rigoureus
de hese stem vol sehnsucht
en neemt hubris bij de neus
geur overbrugt in vogelvlucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten