de stilte als ongewild bemiddelaar
twee zielen met hun eigen averij
niet met zichzelf of de ander klaar
Dan de eerste woorden zonder verwijt
uitnodiging tot wat lang verborgen lag
Een ziel die een ziel de hand toereikt
en vraagt of hij kwetsbaar blijven mag
Tranen rollen in de nu geopende handen
als vloeibaar geworden pijn die vervliedt
Aarzelend leggen ze nieuwe verbanden
worden stemmen in elkanders wiegelied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten