Als de stilte indaalt
en de vogels buiten zwijgen
galmen in mij oude echo’s
die graag aandacht krijgen.
Ze trekken, ze zingen
Ze verbeelden vergane dingen
Ze knijpen zachtjes in het hart
en ontlokken jeugdherinneringen.
Ze graaien in de rijkdom van de jaren
in al wat een mens op kan sparen
onder de huid en resoneren het geluid
van wat juist voelt maar niet te verklaren
Als de stilte indaalt
neemt vroeger woordeloos het woord
mompelt over stukjes bezonken leven
soms al een eeuwigheid niet gehoord.
soms al een eeuwigheid niet gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten