Twee duiven
op een balkon
koerend in de avondzon.
Wat tijdloze tellen aan één stuk.
Wat voelen die?
Wat denken zij?
Waarom zitten ze
daar zij aan zij
als een cliché
van stil geluk?
Boven hen de wolken
Onder hen een mensenzee
En in dat rusteloze kolken
zitten zij genietend met hun twee.
Zij weten meer
onder die vele tinten grijs
Maar hoe ik ook probeer
ik raak niet uit hen wijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten