De wind waait onrust in het hoofd
jaagt rillingen langs de ruggengraat
een zucht die het vertrouwen rooft
en plotse onbestemdheid achterlaat
De regen sijpelt traag richting huid
klit zomerkleren tot een natte vod
treurig tikt het zijn desolaat geluid
slaat goesting in genstertjes kapot
De zon breekt door het wolkendek
verdrijft rimpeling uit de regenplas
Ontkleed gooi je je haren in je nek
legt je ter heling in het zomergras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten