Ze kust haar dochters ogen droogproeft het zilte vocht kinderverdriet
Plots welt in haar een traan omhoog
een duivel die uit zijn doosje schiet
Langs de lachrimpels vloeit hij traag
zijn onverwachte vrijheid tegemoet
een wee gevoel trekt in haar omlaag
vergeten pijn die er wordt uitgebroed
Heet valt de druppel in haar hand
als eindpunt van een trieste tocht
want hier en nu is eindelijk geland
de traan die ze nooit huilen mocht
Ze kust zacht haar handen droog
dochterlief zingt blij een kinderlied
In haarzelf ontluikt een regenboog
nu verdriet het daglicht weer ziet .
Mooi!
BeantwoordenVerwijderen