Avondland

 

Als we het al eens zouden zeggen

dat niemand weet waar naar toe

vinger op de open wonde leggen

want doen alsof maakt enkel moe

Heel hard op de rem gaan staan

stokken steken in dat razend rad

Er vallen vele wegen in te slaan

betere dan we al hebben gehad

De horizon hermetisch afgesloten

verhindert ons om klaar te kijken

ooit is er het waanidee ontsproten

laat alles voor vooruitgang wijken

Onderhuids roert onbehagen zich

poten we ons als ezels in het zand

toch verliezen we van het über ich
betreden we gedwee ons avondland.