zaterdag 21 december 2019

Communegeren


Ik treed veelvuldig in contact,
zet woorden grammaticaal correct.
Zit in een netwerk breed vertakt
en wordt behandeld met respect.

Ben iemands vader, iemands kind
Ben een man met weinig leed die
naarstig zoekt maar zelden vindt
waaraan dit leven dient besteed.

Licht, zwaar en onverschillig tussenin.
Aanwezig maar zelden echt gezien.
Dansend met de blik naar binnenin
en eenzaam in een groep van tien.

Levend met de gordijnen dicht
Een voyeur achter dubbelglas
Altijd bang voor het volle licht
en steevast lopend uit de pas.

Een willen maar niet weten hoe
Een eeuwig aarzelen onderweg
Maar het proberen nog niet moe.
Onthou dat als ik ‘Hallo’ tegen je zeg.

donderdag 5 december 2019

Op een bedje van verdriet

Op haar kamer ligt
een meisje te sudderen
in haar woede,
je zoekt naar juiste woorden
ook al weet je
er zijn geen goede.


Dus wacht ik
zwijgend naast haar
op de omslag naar verdriet
omdat ik uit ervaring weet
dat als er tranen stromen
ze niet langer weerstand biedt.

Zo leert mijn dochter mij
dat er zich veel meer onthult
als je zonder woorden praat
en durft vertrouwen op geduld.

Sirenelimonade

Pudding koelend op de vensterbank
terwijl de Singernaaimachine zingt
Sirenelimonade is mijn godendrank
en niets of niemand die mij dwingt.

Grootvader giert met De druivelaar
en ik doe schaapachtig met hem mee.
En als ik naar de bolle beeldbuis staar
knijpt hij mijn been en lacht voor twee.

Buiten raast een goeie oude stormwind
gaan mijn kinderangsten woest te keer
Maar hier binnen is alles mij welgezind
legt geur zich als een deken op mij neer.

Mijn voeten warmen zich in haar schoot
en haar stilzwijgen is een taal die sust.
Wat elk van hen mij al die jaren bood
was aanvaarding en het recht op rust.

dinsdag 3 december 2019

Thuisgekomen


Wij hebben gedeeld
Trage en tomeloze dagen
Elkaars wonden geheeld
en diepere geslagen.

Wij hebben gedroomd
van een nieuw begin
Vrank voluit en onbeschroomd
Later met groeiende tegenzin

Wij hebben graag gezien
Gedaan wat was verleerd
Heel erg naïef misschien
Maar kies je wat je begeert?

Wij hebben losgelaten
elkaar lijdzaam laten gaan
Het was dat of haten
wat toch niet kon bestaan.

Wij hebben liefgehad
Kinderlijk en onbevreesd
Wij zijn een liefde lang
elkaars thuiskomen geweest.

dinsdag 26 november 2019

Drempels


Gezeten op de drempel voor mijn huis
kijk ik hoe wolken herwaarts schuiven.
Achter mij is het stil en niemand thuis.
Geen moeder meer die uit kan wuiven.

De straat en ik liggen er wat verlaten bij
De herfstlucht dempt de vrolijkste noten.
Bladeren en vroeger dwarrelen voorbij
en voor mij een steen om aan te stoten.

Als een herinnering neem ik hem ter hand
en gooi mezelf terug naar een andere tijd.
Waar ik als kind door onmacht overmand
mijn angst in vragen op het voetpad krijt.

De avond valt er en de koude stijgt.
De voordeur is onwrikbaar en doof.
Geen smeekbede die ze open krijgt.
Ik bid wel maar zonder echt geloof.

Tot plots het geluid van brekend glas
en een steen die van een hart valt.
Altijd heb ik ontkend dat ik het was
die hem door het raam had geknald.

Gezeten op de drempel voor mijn huis
hoor ik voetstappen aan de overkant.
Hier komen nu andere kinderen thuis.
Ongemerkt rolt een steen uit mijn hand.