De dood maakt ons tot dwazenlegt lege woorden in de mond
Hoe belachelijk is al dat razen
als een naaste plots verstomd
Leven ons allen licht gegeven
wint met de jaren aan gewicht
dat we dragen tot we beven
tenzij je er eerder onder zwicht
Wie niet wacht tot aan zijn eind
zaait verwarring in zij die blijven
wat rest is pijn die dieper schrijnt
zonder taal die dat kan beschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten