Het was in de grijze jaren tachtig
overvloedige regen op het raam
Het koude denken nog almachtig
en wereldleiders wilsonbekwaam
De recorder draaide tussen de ruis
sobere klanken van een levenslied
het ideale gezin lag al lang in gruis
de cassette onderging mijn repeat
Dat het zonlicht niet meer scheen
zongen Terra en ik op mijn negen
Dat het geluk voorgoed verdween
en de kinderdromen ketens kregen
Er vloeide saudade in mijn bloed
en de zon verbleekte bij de maan
in mij heerste woelig eb en vloed
de draaglijke lichtheid tenietgedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten