Kommerloos had je je indruk gemaakt
met afdrukken op mijn vergeten lippen
en in de sneeuw die al te wit en naakt
smolt en jouw silhouet liet ontglippen
Als een zonsopgang halverwege de dag
ontsloot je geloken luiken van mijn ogen
en toen ik in de jouwe je ziel kloppen zag
kwamen onze harten naar elkaar gebogen
Twee dolende lichamen versmolten in regen
tot mal waarin we veilig geheimen betraden
Toen het leven dwong hoogverraad te plegen
werd die liefde weduwe in grauwe gewaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten