Ondanks de taal die ze delenvalt niet te verhelen
dat praten niet baat.
Ze overdenken hun woorden
hoe ze gespuid vanuit liefde
de ander toch griefde
omdat die
er iets anders in hoorde.
Ze zoeken terug vertrouwen
los van spreken een teken
een goedig soort hand uit steken
om het contact weer op te bouwen
Maar ze vinden aarzelende ogen
die vragen amper verdragen
waarin ze zich wijfelend wagen
nu taal in onmacht is omgebogen
Met blikken die blozen
laten ze lippen zwijgen en zoenen
het lichaam de geesten verzoenen
wordt het onuitgesprokene verkozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten