Vannacht had ik een droom
Ik drukte iedereen de hand
Een gebaar zo innig schoon
en haast kinderlijk plezant
Het zei van kijk nu toch ‘ns hier
En wie hebben we weer daar
Zachte verstrengeling vol plezier
Een blij ontmoeten in gebaar
Er werd gezoend en omarmd
Afstand hadden we genoeg gehad
Al wat ons leven zo had verarmd
drukten we nu met nabijheid plat.
Maar helaas bij het ontwaken
vielen we weer bruusk uiteen
Was het weer van niet aanraken
en je hand die geef je niet te leen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten