Eens je bent te ver gegaan
kan je niet meer terug
Het is als willen wandelen
op een opgeblazen brug
Er rest je enkel door te gaan
op het ongewenste pad
Zonder je veel af te vragen
hoe je er verkeerdelijk op zat
Dus kin omhoog, borst vooruit
Lach je ellende in ’t
gezicht
Tot je weer je eigen
wijsje fluit
blik steevast vooruit
gericht
Het heeft geen zin om stil te staan
te blijven treuren om wat was
Je maakt geen fouten ongedaan
met een weifelend surplace
Onthou wel wat de grenzen zijn
en overschrijdt ze bij hoge nood
Soms kies je best voor korte pijn
want sommige wegen lopen dood
Dus kin omhoog, borst vooruit
Lach je ellende in ’t
gezicht
Tot je weer je eigen
wijsje fluit
de weg weer voor je open ligt
Prachtig Piet! Ik wist niet dat er al zoveel gedichten op stonden! Als ik 'ns even tijd heb :-) Doorgaan hé!
BeantwoordenVerwijderen