Veel te veel jaren lig je nu begraven
ergens achteraan in mijn geest
Op exact dezelfde plek waar
bij jou nooit bloemen zijn geweest
Amper een sigaret met elkaar gedeeld
in de miezerregen voor De Kroeg
Vanaf toen tot je muziek veroordeeld
ontdekte ik verscheurd wat je in je droeg.
Ik wist waarover je het had en dat
deed me huiveren, in twijfel verzinken
Je stem vaak in mijn
bloed uiteengespat
weerhield me in
lichtheid te verdrinken
Waarom moest je struikelen
Waarom moest je vallen
Waar was toen toch the waterboy
nauwelijks gekend en al ontvallen
Je wintertijd is toen aangebroken
Je doodsangst het zwijgen opgelegd
Maar onder mijn huid blijf je spokenje vroege dood heeft de wereld veel ontzegd.
mooi en zo waar
BeantwoordenVerwijderenDankjewel.
Verwijderen