Onechtgenoot

Het luchtkasteel van huis en onechtgenoot

had jarenlang liggen gisten op haar hart

Glazen droom verschalend in haar schoot
waarin ze als drenkeling met zichzelf spart

Ze nam de dag ter hand en brak hem aan

sloot oude wonden en opende haar vizier

voor de weg die lag te wachten om te gaan

weg van alles wat haar altijd bond aan hier

De straten klopten haar tred tot een gebed

prevelden van sirenes voor wie ontvankelijk is

Ze ontdeed het korset dat haar had klemgezet

en werd zichzelf trouw tot veler ontsteltenis.