wat verworven leek en stil aanvaard
Soms weet het lot toch dat te kiezen
dat het gemoed net onbewust bezwaart
Ik koester de dagen van eenzaamheid
en de pijn die vaak bij liefhebben hoort
want tijd gesleten in wattige zekerheid
is een vileine val waarin je jezelf smoort
Ik omarm iedereen die mij raken kan
uit woeste drang of wijfelend verdriet
Want steriel leven maakt dat deze man
zichzelf uit verveling in de voeten schiet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten