Woorden vallen uit
elkaar
Spellend onheil,
breek baar
Goed en kwaad
inwisselbaar
Dag wordt nacht
in Kandahar.
Ernst nestelt er zich
in de baard
De lach bij deze
doodverklaard
Vrouwen rouwen
aan de haard
Hoofd bedekt, het
hart bezwaard
Al het Westerse
wankelt en wijkt
Toekomst die wreed
op vroeger lijkt
Even wachten tot
de wereld wegkijkt
Twintig jaar
oorlog maar niets bereikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten