Een lichaam vol verhalen
gezien, gelezen, geleefd.
Een in elkaar verdwalen
dat mij zo richting geeft.
Een geest vol oude dozen
die verkleuren in de tijd
Daarin luttel zelf gekozen
maar van weinig heb ik spijt
Een hart vol mooie deuken
en wat krasjes om de ogen
In de zonbeschenen breuken
trilt wat niet heeft gemogen.
Een leven vol met levens
gekruist, gelost, gedeeld.
Zo lang al en slechts even
zoveel dat er in mij speelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten