De door het volle leven
dolgedraaide lokken
lokken de vader
uit zijn tent
in het moment
in een nu gevuld
met engelengeduld
dat hij richting ontknoping
reeds als kostbaar erkent.
Want in dit zorgen
schemeren reeds
de herinneringen
van morgen.
Verstilde gedeelde tijd
die ooit zal troosten bij
al die ongewilde vergeelde
vergankelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten