vrijdag 25 november 2016

Onder geliefden



Ik zit gestraft
in je ooghoek
als een kind
afgeblaft
en uit je
blikveld
gegooid.

Dat is
hoe het voelt,
waar mijn verdriet
zich op stoelt.

Maar jij zucht
Lief toch,
zo was het
echt niet
bedoeld
Ik ben
gewoon op
moe en
verstrooid.

Waar ik zat
zit nu een traan
terwijl ik mezelf
voor het hoofd
wil slaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten