Ik heb ongelooflijke vriendendikke maar dunne evenzeer
In hen kan ik mezelf vinden
ook al gaan ze soms tekeer
Met hun uitgepuurde denken
en witte adempauzes tussenin
weten zij me rust te schenken
geborgenheid als een gastgezin
Door zich aan me bloot te geven
me laten lezen in hun zwarte ziel
geven ze diepgang aan het leven
verlenen ze deze outlaw ook asiel
Ze steken humor in hun wijsheid
leren mij de kracht van zelfspot
Ze ontnemen wereldse grijsheid
bezorgen mij herkenningsgenot
We ontmoeten elkaar in woorden
delen het wezen van wie we zijn
Als vrienden die nooit stoorden
Als reizigers op eenzelfde trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten