van een jaar of zeven
die naïef ongedwongen
gelooft in ’t echte leven
Met sproeten en vol krullen
en een openheid van geest
die zich nog laat vervullen
met wat hij rond zich leest
Een gelover die wil weten
die grenzen graag verlegt
door het verlangen gebeten
te krijgen waarvoor hij vecht
Een vat van mogelijkheden
onderweg, niet op de vlucht
altijd met zichzelf tevreden
of een traan die nog oplucht
Nobele winnaar in gedachten
die stiekem goddelijk wil zijn
verdriet moet maar wachten
hij is nog sterker dan de pijn
Die jongen is latent aanwezig
onderhuids leeft hij in mij door
Maar een man is zelden bezig
met wat hij in zichzelf verloor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten