Deborah dertig

Ontsproten uit de navel van Europa

een ketje wonend in haar voetbalhart

maar pas door West-Vlaamse grinta

raakte ze voor het eigen leven gehard

 

Geboren met een oude wijze ziel

wordt ze jonger doorheen de jaren

opgroeien was soms een hondenstiel

tot ze besloot haar eigen weg te varen

Aarzelend begonnen als een halve zus

is ze nu toonbeeld voor haar halve broer

zij ziet het leven als een geslaagde kus

geven én nemen en niet elk op zijn toer

Om de wereld kan ze lachen, kan ze huilen

ziet de schoonheid en het onrecht aangedaan

wie weerloos is mag altijd bij haar schuilen

ze heeft de ervaring om elk lijden te verstaan

Maar bovenal is er de honger naar morgen

naar beter en mooier naar meer harmonie

tussen mensen die samen dromen en zorgen

dat we niet allen lijden gaan aan misantropie

Ze fonkelt en monkelt, bijt gul in de dagen

ze moedert en foetert op de oude demonen

vrouw die zich aan het geluk durft te wagen

het is mijn zus een vree wijze en hele schone

van hart.