Zo leefden de Waterlanders in broos evenwicht
minder lang maar gelukkiger dan ooit voorheen
woest natuurgeweld had eens hun leven ontwricht
waarna elk ijdel streven voorgoed verdween
Voorgoed? Nee, want aan de horizon dobberde een punt
onzichtbaar nog voor de prachtige vrouw aan de waterkant
Tilde, want zo heette ze, genoot er van haar thee met munt
haar voeten diep verborgen in het nog koele ochtendzand
Zij was als eerste op dit vlot geboren
dag op dag nu achttien jaar geleden
mannen liepen zichzelf in haar ogen verloren
maar over haar blik was een schaduw gegleden
Al die harmonie vond ze steeds saaier en steriel
en de keerzijde was haar helaas volledig onbekend
wat was dat dobberend ding waarop haar oog nu viel
een onverwacht cadeau helemaal voor haar bestemd?
Een kleine boot dreef namelijk haar richting uit
met een man uitgedroogd en schijnbaar dood
Tilde sprong in volle paniek bij hem in de schuit
van waar kwam die vreemdeling die ze in haar armen sloot?
Ze bracht haar vochtige lippen naar zijn mond
en probeerde zilt water met zoet te bestrijden
Ze wist dat ze hiermee de Waterlanderwet schond
die gebood om elk contact met buitenaf te vermijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten