door gruwel neergeveldals ik slechts één wil aanschouwen
doe ik de ander weer geweld
Om mij kantelt alles voortdurend
tussen licht en zwart en zwaar
op deze eeuwige spagaat bordurend
raakt de wereld nooit met zichzelf klaar
Gelukkig legt de slaap een deken
over rust en onrust van de dag
wordt alles schijnbaar gladgestreken
waarna de morgen terug krassen mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten