Ik kleed me uit in woorden
in taal die schaars verhult
Schijn zoekt andere oorden
die overleeft beter bij tumult
Ik draag mijn winterveren
hou mijn takken bladervrij
Ik zie anderen zich afkeren
als ik zeg, kijk nu naar mij
Dus gauw mooi verbloemen
hul de naaktheid in een grap
stop met alles te benoemen
da’s alvast een goede stap
Woorden gaan weer stromen
verhalen van een vol bestaan
Want wij zijn niet als bomen
die er bladloos mogen bijstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten