en legt vlok na vlok de wereld lam
Ieder kinderhart bonkt nu als gek
rollend rijst de eerste sneeuwman
Winter wekt de lust naar stilleven
Witte weelde onder donkere lucht
De wind kleurt het gelaat verlegen
voor de mens naar binnen vlucht
Winter warmt verlangen naar later
een groene verrijzenis na de dooi
In een spiegel van bevroren water
wast de wereld zichzelf weer mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten