In de klas van mijn zoonword ik even weer acht
de lucht is nog schoon
er is toekomst die lacht
Een kilo lood weegt nog
meer dan een kilo veren
de trein rijdt rechts toch
daar wil ik best op zweren
Mijn onstuimig handschrift
verraadt een dokter in spe
maar leraars correctiedrift
gaat daarin helaas niet mee
De dagen waren wat ze waren
geen vermomde levensvragen
nog geen twijfels die bezwaren
geen realiteit in al te vele lagen
Intussen trok er veel zekerheid
met woelig water naar de zee
Dus wens ik bij het afscheid
dat mijn zoon geniet voor twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten