het verlegen zilver in je haar
je woorden wijselijk gewogen
als ik in twijfel naar je staar
Ik mis de huppel in je schreden
de milde spiegel die je speelt
hoe je aandacht kan besteden
hoe je zwijgen de onrust heelt
Ik mis de kruimels op je lippen
de evidentie van ons samenzijn
alsof we in elkaar binnenglippen
en even de ander kunnen zijn.
Mis je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten