Ik wil mezelf misbaar maken
zonder misbaar, zonder traan
Niet langer deel uit maken
voluit voor onzichtbaar gaan
Terugkeren op mijn schreden
wat me wacht de rug toe keren
Thuiskomen in dat verleden
waar ik nu pas van durf leren
Als een ontkoppelde wagon
van de immer razende trein
die verzaakt aan die horizon
waar iedereen zo snel wil zijn
Ik wil mezelf gaan bezoeken
voor het kraaien van de haan
voor ik mezelf ging vervloeken
om de aangemeten burgerwaan
Ik wil in de slagschaduw wonen
ver van licht dat daas verblindt
Mijn buik zal de weg dan tonen
uit het zelfgekozen schrikbewind
Ik wou dat ik dit niet te willen had
zijn zonder spijt, zonder zelfverwijt
Ik was het die mijn droom vergat
en zo eindigde in middelmatigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten